Ron Hacker
“The White Trash Bluesman“, is de titel van zijn autobiografisch boek. Een boek vol anekdotes over zijn leven vanaf jonge leeftijd tot en met zijn ontmoeting met Yanck Rachel. Ron groeide op in een zwak sociaal gezin, zijn vader overleed toen Ron nog niet de tienerjaren had bereikt. Als een straatschoffie haalde hij veel kattenkwaad uit, zelfs het plunderen van parkeermeters.
Ron meldde zich aan voor het leger, hij loog over zijn leeftijd, hij was nog geen 18 j. Werd naar Duitsland gestuurd en kreeg een ongeluk waardoor hij afgekeurd werd, kreeg wel een uitkering, omdat het gebeurde onder diensttijd, heeft daarna altijd een leuke uitkering.
Ik ontmoette Ron in de jaren 90 toen hij een toer maakte o.a. in België en ik heb daarna veel optredens bezocht, zelfs logeerde hij bij mij thuis. Na een toer door Frankrijk kwam hij naar Nederland en wilde graag nog optreden en vroeg of ik een bassist en drummer kon regelen. Ik belde Monique de Jong (bas) en zij wilde wel en zij opperde om Baukje Westerlaken (drums) te vragen, zo geschiedde. Ron vond het prachtig en er moest natuurlijk een Bandnaam komen, het werd: Ron Hacker and the Hackettes. Het was een schot in de roos, want die 2 Dames waren geweldig, Ron genoot enorm en dat maakte de optredens fantastisch.
Ron is na een lang verblijf in San Francisco verhuisd naar New Orleans, sinds een paar jaar laat de gezondheid hem in de steek en kan helaas niet meer de zware reis, met bagage en gitaren, naar Europa maken.